Biografia

 
Janusz Głowacki - dramaturg, prozaik, felietonista, autor scenariuszy filmowych. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, potem przeniósł się na wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Wyrzucony za zupełny brak zdolności i cynizm, wrócił na U.W. i ukończył wydział Filologii Polskiej. W czasie studiów pisał recenzje teatralne odgrywając się na profesorach którzy go wyrzucili. Kiedy się już na wszystkich odegrał, stracił motywację i od 64 do 81 roku pracował jako felietonista w tygodniku Kultura. Wydał kilka tomów opowiadań m.in. WIRÓWKA NONSENSU, NOWY TANIEC LA-BA-DA, POLOWANIE NA MUCHY, RAPORT PIŁATA, MY SWEET RASKOLNIKOW, CORAZ TRUDNIEJ KOCHAĆ, ROSE CAFE. Dwa tomy felietonów W NOCY GORZEJ WIDAĆ, POWROT HRABIEGO MONTE CHRISTO, i dwie powieści MOC TRUCHLEJE - opowieść o wydarzeniach w Stoczni Gdańskiej w czasie sierpniowego strajku widziana oczami prymitywnego robotnika, nieświadomego konfidenta policji, który strącił umiejętność odróżniania dobra od zła i wydany w 2001 roku OSTATNI CIEĆ. MOC TRUCHLEJE zatrzymana przez cenzurę, ukazała się najpierw w wydawnictwie podziemnym a następnie w Francji, Anglii, Niemczech, Szwajcarii, Grecji, Turcji, i Stanach Zjednoczonych. OSTATNI CIEĆ to rozgrywająca się w zamku wielkiego amerykańskiego designera i napisana z ponurym humorem opowieść o postępującym zidioceniu i szaleństwie naszego świata W roku 1996 wydawnictwo B.G.W. wydało 1200 stronicową książkę zawierająca prawie wszystkie utwory Głowackiego

Światowy sukces przyniosły Głowackiemu sztuki teatralne. W grudniu 81 roku, na kilka dni przed wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego, Głowacki wyjechał do Londynu na premierę sztuki KOPCIUCH w Royal Court Theatre w reżyserii Danny Boyl (Trainspotting). The Guardian i London Times uznały CINDERS za najlepsza produkcje roku. Od 83 roku mieszka w Nowym Jorku. Wystawiony w 84r. przez jeden z najlepszych nowojorskich teatrów, Joseph Papp Public Theatre, w reżyserii Johna Maddena ( "Zakochany Szekspir") z laureatem Oskara Christopherem Walkenem w roli głównej, KOPCIUCH czyli CINDERS rozpoczął triumfalna drogę Głowackiego po teatrach całego świata Jego sztuki grane są od Nowego Jorku, Los Angeles, Las Vegas, Toronto, Londynu, Marsylii, Sydney i Bonn po Pragę, Warszawę, Moskwę, Petersburg, Dagestan, Seul i Tajpej. W 86 r. w Buenos Aiers KOPCIUCH otrzymał najbardziej prestiżową nagrodę teatralna argentyńskiej krytyki “Premio Moliere.”

Tragifarsa FORTYNBRAS SIĘ UPIŁ - opowieść o wydarzeniach na dworze Hamleta, opowiedziana z norweskiego punktu widzenia, była pierwsza sztuka napisana przez Głowackiego w U.S.A. Wystawiono ja m.in. w Londynie, Los Angeles, Sarajewie, Moskwie, Krakowie i nowojorskim Actors’ Studio.

POLOWANIE NA KARALUCHY smuto-śmieszna opowieść o parze polskich emigrantów przegadujących bezsenne noce w najbiedniejszej części Manhattanu reżyserowana przez Arthura Penna ("Bonny and Clyde", "Mały Wielki Człowiek") w Manhattan Theatre Club, z laureatką dwóch Oskarów Dianne Wiest i Ronem Silverem została następnie wystawiona w Mark Taper Forum (Swoosie Kurtz, Malcolm McDowell) Alley Theatre in Houston, Wisdom Bridge Theatre, Chicago, Oregon Shakespeare Festical in Ashland, i w ponad 50 teatrach amerykańskich i wielu europejskich ( w przedstawieniu francuskim w główną rolę grał Jean Louis Trintignant), przenosząc J.G wiele nagród m.in. National Endowment for the Arts, nagrodę Guggenheima, nagrodę Stowarzyszenia Amerykańskich Krytyków Teatralnych w USA, i Hollywood Drama-Logue Critics Award. Dwa monologi ze sztuki weszły do antologii SOLO-NAJLEPSZE MONOLOGII wydanej przez Applause. POLOWANIE NA KARALUCHY zostało wydane przez Samuela Frencha a także w zbiorze sztuk Głowackiego (razem z Kopciuchem i Fortynbras się upił) przez Northwestern University Press.

Tragikomedia ANTYGONA W NOWYM JORKU, opowieść o trójce bezdomnych, Polaku, Rosjaninie i Portorykance przeżywających chwile miłości, nadziei i rozpaczy w nowojorskim Tompkins Square Park, zostala napisana na zamówienie waszyngtońskiego teatru Arena Stage. Nastepnie zostala wystawiona w Pradze, Petersburgu, Bonn, Yale Repertory, Atlancie, Nowym Jorku, (Vineyard Theatre), Mexico City, Chorwacji, Litwie, Estonii, i Paryżu (gdzie otrzymała nagrodę ‘Le Baladin’ i nagrodę studentów Sorbonny dla najlepszej sztuki roku w Paryżu Sztuka zostala przetłumaczoną na ponad 20. języków i uznana przez tygodnik Time, podobnie jak “Polowania na karaluchy” za jedna z dziesięciu najlepszych sztuk roku. A światowej sławy szekspirolog Jan Kott uznał ją za jedna z trzech najlepszych sztuk napisanych w Polsce po wojnie. Polskie przedstawienie ANTYGONY W NOWYM JORKU reżyserowała w Ateneum Iza Cywińska z Piotrem Fronczewskim, Januszem Michałowskim i Marią Ciunelis w rolach głównych Sztukę w Teatrze Telewizji reżyserował Kazimierz Kutz.

Najnowsza sztuka Głowackiego gorzka komedia CZWARTA SIOSTRA będąca ironiczną aluzją do ‘Trzech Sióstr’ opowieścią o kilku przygnębiających krokach jaki świat zrobił od czasu kiedy przyglądał mu się Czechow. Prapremiera odbyła się w tym samym czasie we Wrocławiu i Warszawie. Sztuka została wystawiona w ośmiu krajach i dostała pierwsza nagrodę na międzynarodowym festiwalu teatralnym w Dubrowniku.

Krótka sztuka Głowackiego, HOME SECTION wystawiona po raz pierwszy przez McCarter Theatre w Princeton, została wydrukowana w antologii ‘Najlepsze Amerykańskie sztuki ’95-’96 wydanej przez Applause.

Głowacki jest także autorem kilku zrealizowanych scenariuszy filmowych. REJSU I PSYCHODRAMY- napisanych wspólnie z Markiem Piwowskim oraz POLOWANIE NA MUCHY, TRZEBA ZABIĆ TĘ MIŁOŚĆ i napisanego wspólnie z Łukaszem Zadrzyńskim BILLBOARDU Amerykańskie studia zakupiły do filmu “Polowanie na Karaluchy,” “Antygonę w Nowym Jorku” i napisany wspólnie z Ewą Nagórską “No Smoking Section.” A scenariusz HAIRDO zdobył w roku 99 główna nagrodę, Tony Cox Award na festiwalu filmowym Nantucket w Stanach Zjednoczonych. W 2001 roku, razem z Emirem Kusturica i Dusanem Kovacevicem napisał scenariusz NOS.

Głowacki był wykładowcą na Columbia University, Bennington College, i wizytującym dramaturgiem w New York Public Theater, Mark Tapper Forum w Los Angeles i Atlantic Center for the Arts na Florydzie. Szereg jego artykułów i esejów ukazało się w New York Timesie.