twórczość
biografia
biografia
nagrody
galeria
o...
księgarnia
in
English
|
 |
 |
Biografia
Janusz Głowacki - dramaturg, prozaik, felietonista, autor
scenariuszy filmowych. Studiował historię na Uniwersytecie
Warszawskim, potem przeniósł się na wydział aktorski Państwowej Wyższej
Szkoły Teatralnej. Wyrzucony za zupełny brak zdolności i cynizm, wrócił
na U.W. i ukończył wydział Filologii Polskiej. W czasie studiów pisał
recenzje teatralne odgrywając się na profesorach którzy go wyrzucili.
Kiedy się już na wszystkich odegrał, stracił motywację i od 64 do
81 roku pracował jako felietonista w tygodniku Kultura. Wydał kilka
tomów opowiadań m.in. WIRÓWKA NONSENSU, NOWY TANIEC LA-BA-DA,
POLOWANIE NA MUCHY, RAPORT PIŁATA, MY SWEET RASKOLNIKOW, CORAZ TRUDNIEJ
KOCHAĆ, ROSE CAFE. Dwa tomy felietonów W NOCY GORZEJ WIDAĆ,
POWROT HRABIEGO MONTE CHRISTO, i dwie powieści MOC TRUCHLEJE -
opowieść o wydarzeniach w Stoczni Gdańskiej w czasie sierpniowego
strajku widziana oczami prymitywnego robotnika, nieświadomego
konfidenta policji, który strącił umiejętność odróżniania dobra
od zła i wydany w 2001 roku OSTATNI CIEĆ. MOC TRUCHLEJE
zatrzymana przez cenzurę, ukazała się najpierw w wydawnictwie
podziemnym a następnie w Francji, Anglii, Niemczech, Szwajcarii,
Grecji, Turcji, i Stanach Zjednoczonych. OSTATNI CIEĆ to
rozgrywająca się w zamku wielkiego amerykańskiego designera i
napisana z ponurym humorem opowieść o postępującym zidioceniu i
szaleństwie naszego świata W roku 1996 wydawnictwo B.G.W. wydało 1200
stronicową książkę zawierająca prawie wszystkie utwory Głowackiego
Światowy sukces przyniosły Głowackiemu sztuki teatralne. W grudniu 81
roku, na kilka dni przed wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego, Głowacki
wyjechał do Londynu na premierę sztuki KOPCIUCH w Royal Court Theatre
w reżyserii Danny Boyl (Trainspotting). The Guardian i London Times
uznały CINDERS za najlepsza produkcje roku. Od 83 roku mieszka w Nowym
Jorku. Wystawiony w 84r. przez jeden z najlepszych nowojorskich teatrów,
Joseph Papp Public Theatre, w reżyserii Johna Maddena ( "Zakochany
Szekspir") z laureatem Oskara Christopherem Walkenem w roli głównej,
KOPCIUCH czyli CINDERS rozpoczął triumfalna drogę Głowackiego po
teatrach całego świata Jego sztuki grane są od Nowego Jorku, Los
Angeles, Las Vegas, Toronto, Londynu, Marsylii, Sydney i Bonn po Pragę,
Warszawę, Moskwę, Petersburg, Dagestan, Seul i Tajpej. W 86 r. w
Buenos Aiers KOPCIUCH otrzymał najbardziej prestiżową nagrodę
teatralna argentyńskiej krytyki “Premio Moliere.”
Tragifarsa FORTYNBRAS SIĘ UPIŁ - opowieść o wydarzeniach na
dworze Hamleta, opowiedziana z norweskiego punktu widzenia, była
pierwsza sztuka napisana przez Głowackiego w U.S.A. Wystawiono ja m.in.
w Londynie, Los Angeles, Sarajewie, Moskwie, Krakowie i nowojorskim
Actors’ Studio.
POLOWANIE NA KARALUCHY smuto-śmieszna opowieść o parze
polskich emigrantów przegadujących bezsenne noce w najbiedniejszej części
Manhattanu reżyserowana przez Arthura Penna ("Bonny and
Clyde", "Mały Wielki Człowiek") w Manhattan Theatre
Club, z laureatką dwóch Oskarów Dianne Wiest i Ronem Silverem została
następnie wystawiona w Mark Taper Forum (Swoosie Kurtz, Malcolm
McDowell) Alley Theatre in Houston, Wisdom Bridge Theatre, Chicago,
Oregon Shakespeare Festical in Ashland, i w ponad 50 teatrach amerykańskich
i wielu europejskich ( w przedstawieniu francuskim w główną rolę grał
Jean Louis Trintignant), przenosząc J.G wiele nagród m.in. National
Endowment for the Arts, nagrodę Guggenheima, nagrodę Stowarzyszenia
Amerykańskich Krytyków Teatralnych w USA, i Hollywood Drama-Logue
Critics Award. Dwa monologi ze sztuki weszły do antologii
SOLO-NAJLEPSZE MONOLOGII wydanej przez Applause. POLOWANIE NA KARALUCHY
zostało wydane przez Samuela Frencha a także w zbiorze sztuk Głowackiego
(razem z Kopciuchem i Fortynbras się upił) przez Northwestern
University Press.
Tragikomedia ANTYGONA W NOWYM JORKU, opowieść o trójce
bezdomnych, Polaku, Rosjaninie i Portorykance przeżywających chwile miłości,
nadziei i rozpaczy w nowojorskim Tompkins Square Park, zostala napisana
na zamówienie waszyngtońskiego teatru Arena Stage. Nastepnie zostala
wystawiona w Pradze, Petersburgu, Bonn, Yale Repertory, Atlancie, Nowym
Jorku, (Vineyard Theatre), Mexico City, Chorwacji, Litwie, Estonii, i
Paryżu (gdzie otrzymała nagrodę ‘Le Baladin’ i nagrodę
studentów Sorbonny dla najlepszej sztuki roku w Paryżu Sztuka zostala
przetłumaczoną na ponad 20. języków i uznana przez tygodnik Time,
podobnie jak “Polowania na karaluchy” za jedna z dziesięciu
najlepszych sztuk roku. A światowej sławy szekspirolog Jan Kott uznał
ją za jedna z trzech najlepszych sztuk napisanych w Polsce po wojnie.
Polskie przedstawienie ANTYGONY W NOWYM JORKU reżyserowała w Ateneum
Iza Cywińska z Piotrem Fronczewskim, Januszem Michałowskim i Marią
Ciunelis w rolach głównych Sztukę w Teatrze Telewizji reżyserował
Kazimierz Kutz.
Najnowsza sztuka Głowackiego gorzka komedia CZWARTA SIOSTRA będąca
ironiczną aluzją do ‘Trzech Sióstr’ opowieścią o kilku
przygnębiających krokach jaki świat zrobił od czasu kiedy przyglądał
mu się Czechow. Prapremiera odbyła się w tym samym czasie we Wrocławiu
i Warszawie. Sztuka została wystawiona w ośmiu krajach i dostała
pierwsza nagrodę na międzynarodowym festiwalu teatralnym w Dubrowniku.
Krótka sztuka Głowackiego, HOME SECTION wystawiona po raz
pierwszy przez McCarter Theatre w Princeton, została wydrukowana w
antologii ‘Najlepsze Amerykańskie sztuki ’95-’96
wydanej przez Applause.
Głowacki jest także autorem kilku zrealizowanych scenariuszy
filmowych. REJSU I PSYCHODRAMY- napisanych wspólnie z Markiem
Piwowskim oraz POLOWANIE NA MUCHY, TRZEBA ZABIĆ TĘ MIŁOŚĆ i
napisanego wspólnie z Łukaszem Zadrzyńskim BILLBOARDU Amerykańskie
studia zakupiły do filmu “Polowanie na Karaluchy,”
“Antygonę w Nowym Jorku” i napisany wspólnie z Ewą Nagórską
“No Smoking Section.” A scenariusz HAIRDO
zdobył w roku 99 główna nagrodę, Tony Cox Award na festiwalu
filmowym Nantucket w Stanach Zjednoczonych. W 2001 roku, razem z Emirem
Kusturica i Dusanem Kovacevicem napisał scenariusz NOS.
Głowacki był wykładowcą na Columbia University, Bennington College,
i wizytującym dramaturgiem w New York Public Theater, Mark Tapper Forum
w Los Angeles i Atlantic Center for the Arts na Florydzie. Szereg jego
artykułów i esejów ukazało się w New York Timesie.
|